Mos i thuaj kurrë Angela Álvarez se është tepër vonë që ëndrrat të realizohen – 95-vjeçarja sapo solli në shtëpi një Grammy latine për artisten e re më të mirë, duke u bërë fituesja më e vjetër e shfaqjes së çmimeve muzikore ndonjëherë.
Momenti i kurorëzimit të muzikantes amerikane kubaneze erdhi pas dekadash shkrimi të këngëve, por duke i interpretuar ato vetëm për miqtë dhe familjen – derisa, në moshën 90-vjeçare, ajo shkoi në Avalon, klubin historik të natës së Hollivudit, dhe dha koncertin e saj të parë.
Nipi i saj, Carlos, përfundimisht regjistroi këngët e saj në një album me ndihmën e aktorit dhe shokut kubanez që priti atë koncert: Andy García. Rekordi i vetëtitulluar doli vitin e kaluar, duke vendosur nominimin e saj në edicionin e së enjtes në Latin Grammy dhe një fitore të përbashkët me Silvana Estradën.
“Për ata që ende nuk i kanë bërë ëndrrat e tyre realitet, dijeni se megjithëse jeta është e vështirë, ka gjithmonë një rrugëdalje dhe me besim dhe dashuri gjithçka mund të arrihet”, tha Álvarez në fjalimin e saj të pranimit.
Është e vështirë të mbivlerësosh disa nga pengesat që ajo duhej të kapërcente për të lënë gjurmë në industrinë e muzikës.
E rritur në Kubën para-revolucionare, babai dhe gjyshi i saj e ndaluan atë të ndiqte dashurinë e saj për muzikën. Por këngët ajo i shkruante në fshehtësi, pasi u martua dhe pati fëmijë.
Më pas u shpalos revolucioni kuban që çoi në dekada udhëheqjeje nën Fidel Castro dhe Álvarez mori atë që ajo e quajti vendimin më të vështirë të jetës së saj: dërgimin e katër fëmijëve të saj në Shtetet e Bashkuara. Ata shkuan si pjesë e Operacionit Pedro Pan, i cili pa më shumë se 14,000 fëmijë të dërguar në SHBA gjatë epokës revolucionare të Kubës midis viteve 1960 dhe 1962.
Álvarez përfundimisht u bashkua me fëmijët e saj në SHBA, e vonuar nga problemet me dokumentet. Familja u vendos në kryeqytetin e Luizianës, Baton Rouge. Por jeta vazhdoi të testonte besimin e saj – ajo humbi burrin dhe vajzën e saj të vetme nga kanceri.
Megjithatë, ajo vazhdoi me shkrimin dhe këndimin e saj, kryesisht duke e ndarë punën e saj vetëm me njerëzit më të afërt.
Kjo ndryshoi kur ajo pranoi të merrte pjesë në një dokumentar të quajtur Miss Angela, i cili tregon për rritjen e saj në Kubë dhe përgatitjen e saj për koncertin e saj të parë në Avalon. Dokumentari kapi momentin kur prezantuesi i saj García – i nominuari për çmimin Oscar – prezantoi veten dhe bëri shaka: “Kam dëgjuar që keni nevojë për një lojtar bongo”.
García, të cilën Álvarez e përshkroi si heroin e saj në Miss Angela, më vonë i dha asaj një rol në xhirimin e Babait të Nuses ku ai luajti. Në film, ajo këndon standardin muzikor kuban Quiéreme Mucho, që do të thotë më duaj shumë.
Nipi i kompozitorit dhe producentit të Álvarez, Carlos, i dha asaj idenë të shkonte në Los Angeles dhe të regjistronte albumin e saj debutues të vetëtitulluar, raportoi People.com, duke cituar botimin muzikor Billboard.
“E thirra dhe i thashë, ‘Nana, a dëshiron ta bësh këtë?’ Së pari ajo tha [në spanjisht], ‘Unë nuk do të shkoj në Los Angeles! Per cfare?’ Dhe unë them, ‘Për të regjistruar albumin tuaj!’ Dhe ajo thotë, ‘OK, unë jam atje!’”
Pasi fitoi artisten e re më të mirë së bashku me Estradën në 23-të vjetorin Latin Grammy të enjten, Álvarez inkurajoi të gjithë ëndërrimtarët që të mbanin të ndezura shpresat e tyre më të egra ndërsa ajo u bë para një ovacioni në këmbë në Mandalay Bay Michelob Arena në Las Vegas.
“Ka njerëz që dorëzohen, por unë nuk u dorëzova – gjithmonë kam luftuar”, tha ajo gjatë fjalimit të saj, të cilin ia kushtoi Kubës, sipas Los Angeles Time. “Unë ju premtoj – nuk është kurrë vonë”.
