Po bën namin në Netflix, kjo është historia e vërtetë mbrapa “Queen Charlotte”

Kur Princesha Charlotte e Mecklenburg-Strelitz-it takoi për herë të parë George III në 1761, ajo “u hodh në këmbët e tij” në lutje, duke e shtyrë mbretin anglez ta ngrinte atë, ta përqafonte dhe ta çonte nëpër kopsht “lart shkallëve në pallat, ”, siç tregoi një vëzhgues. Vetëm pak orë më vonë, princesha gjermane u martua me George, duke u bërë mbretëresha më e re e Anglisë.

Me shëndet të dobët pas një udhëtimi të vështirë në det, Charlotte ishte aq e dobët sa mezi e mbante peshën e fustanit të saj të dasmës të stolisur me diamant. Siç shkroi koleksionisti dhe autori i artit Horace Walpole në një letër të nesërmen, “Manteli i saj ngjyrë vjollce-kadife dhe hermelina [ishin] aq të rënda sa spektatorët e dinin gjysmën e saj të sipërme sa vetë mbreti”.

Marrëdhënia e George dhe Charlotte

E lindur më 19 maj 1744, Charlotte ishte vajza më e vogël e Dukës së Mecklenburg-Strelitz, një territor në atë që tani është Gjermania veriore. Kur Charlotte ishte 17 vjeç, mbreti i ri i Anglisë, 22-vjeçari George III, kërkoi dorën e saj për martesë. Sipas Catherine Curzon-it të History Extra, Xhorxhit “kishte nevojë për një mbretëreshë dhe një trashëgimtar si një çështje urgjente”, kështu që ai zgjodhi Charlotte nga një “listë e ngushtë e zonjave të përshtatshme dhe të përshtatshme protestante”. Jo një bukuri tradicionale, ajo megjithatë kishte një “temperaturë të gjallë por të barabartë”, sipas fjalëve të një bashkëkohësi.

Charlotte zbarkoi në Angli më 8 shtator 1761 dhe u martua me George po atë natë, brenda gjashtë orëve nga mbërritja e saj. Dy javë më vonë, çifti mbajti një kurorëzim të përbashkët; zgjati aq shumë sa anëtarët e kongregacionit filluan të hanin gjatë predikimit. Brenda një viti nga dasma e saj, Charlotte lindi George IV të ardhshëm – i pari nga 15 fëmijët e çiftit, 13 prej të cilëve mbijetuan deri në moshën madhore.

Edhe pse u martuan për përfitime politike dhe jo për dashuri, Charlotte dhe George e vlerësuan shumë njëri-tjetrin.

Xhorxhi vuajti sulmin e tij të parë të madh të sëmundjes mendore në 1788. Mbreti vuajti dhimbje fizike dhe shqetësime mendore, duke përfshirë periudhat e “lokuacitetit të pandërprerë” në të cilat ai fliste derisa i dilte shkuma nga goja. Në pamundësi për të fjetur, ai foli jashtë radhës, duke akuzuar gruan e tij për tradhti bashkëshortore dhe duke bërë përparime të papërshtatshme ndaj shoqëruesve të saj. Në një rast, George madje sulmoi fizikisht djalin e tij më të madh, George, Princi i Uellsit.

Mjekët kishin pak shpjegime për përkeqësimin e papritur të shëndetit të George. (Në vitet 1960, një palë historianësh ia atribuan sjelljen e tij një çrregullimi gjenetik të gjakut të quajtur porfiria, por analizat më të fundit sugjerojnë se ai kishte çrregullim bipolar.) Mjeku Francis Willis, një figurë qendrore në filmin e vitit 1994 The Madness of King George, trajtoi George me një kombinim metodash të ashpra, si shtrëngimi dhe kufizimet fizike, dhe strategjitë mëjo humane.

Shërimi i George nuk ishte i përhershëm. Ai vazhdoi të vuante nga periudha periodike të sëmundjeve mendore dhe në 1811, djali i tij mori zyrtarisht kontrollin e mbretërisë, duke shërbyer si regjent për nëntë vitet e ardhshme. Gjatë kësaj periudhe të Regjencës, Charlotte kryesoi gjykatën në vend të gruas së larguar të djalit të saj, Caroline of Brunswick. Ajo kujdesej me besnikëri për mbretin, por u kujdes që të mos ishte kurrë vetëm me të. Siç shkruan Curzon, Charlotte “e pa atë duke u zhdukur derisa ai nuk e njihte më”. Mbretëresha vdiq nga pneumonia në vitin 1818 në moshën 74-vjeçare, duke e lënë të shoqin dy vjet më parë. Ata janë varrosur pranë njëri-tjetrit në qemerin mbretëror në Kështjellën Windsor. /Prive.al