Seriali “La Casa de Papel” është kthyer tashmë në një fenomen me popullaritet dhe shikueshmëri.
Pas lansimit të sezonit të katërt të serialit, Netflix po ashtu lansoi edhe një dokumentar prapa skenave të serialit.
I titulluar “Money Heist: The Phenomenon dokumentari 57-minutësh detajon ngritjen meteorike të serisë, nga një produksion spanjoll pak i njohur i shfaqur në TV falas deri tek gjetja e popullaritetit global në Netflix – në fund të fundit, duke kaluar në një nga fenomenet më të mëdha të kulturës pop sot.
Shfaqja u vlerësua si e dështuar dhe gati u anulua
Kur La Casa de Papel dha premierën në rrjetin spanjoll Antena 3 në maj 2017, ajo u hap për vlerësimet e mbi 4 milionë shikuesve. Kjo u konsiderua si një nga premierat më të mira në TV Spanjoll që nga viti 2015. Sidoqoftë, edhe me vlerësime të forta të kritikëve, interesi për shfaqjen u zbeh.
Në kohën e përfundimit të saj, ajo kishte më pak se gjysmën e shikuesve të saj origjinal.
U konsiderua si “dështim”, kasta dhe ekuipazhi tashmë ishin dhënë dorëheqjen për idenë që shfaqja do të ketë një sezon tjetër.
Sidoqoftë, Netflix së shpejti do të merrte shfaqjen për të qenë pjesë e katalogut të saj ndërkombëtar. Ri-lëshuar për transmetim në dhjetor të të njëjtit vit, pa ndonjë promovim të çfarëdo qoftë, Netflix, kasti dhe ekuipazhi u befasuan nga sa shpejt shfaqja fitoi famë. Pjesa tjetër, siç thonë ata, është histori.
Tokio ishte personazhi i parë që mori një emër
Para se dikush mendonte t’i jepte personazheve emra të qyteteve, Tokio ishte tashmë Tokio.
Sipas Jesus Colmenar, regjisor dhe producent i shfaqjes, gjithçka filloi kur krijuesi i serialit Alex Pina erdhi në punë me një bluzë ku shkruante “Tokio”. Colmenar papritmas mendoi se “Tokio” do të ishte emri i përsosur për t’i dhënë një karakteri.
15 minuta më vonë, ai tashmë po gjuante emra të tjerë të qyteteve si Moska, Denver, Berlin.
“Bella Ciao” filloi si një nga “këngët frymëzuese” të shkrimtarit
Himni italian “Bella Ciao” konsiderohet nga prezantuesit si pjesë e trinitetit të ikonografisë së serialit. (Dy të tjerat janë përdorimi i ngjyrës së kuqe dhe maskave Salvador Dali.)
Ne së pari e dëgjojmë këngën në sezonin 1 kur minatori veteran dhe anëtar i bandës, Moska (Paco Tous), më në fund godet dheun ndërsa gërmon një tunel daljeje nga Royal Mint i Spanjës. Sipas skenaristit dhe producentit ekzekutiv Javier Gómez Santander, ato po mundoheshin fort se cilën këngë mund të përdorin për të shënuar momentin festiv brenda shfaqjes. Gjatë gjithë ideve, ai shkoi te muzika e tij frymëzuese që ta ndihmonte në zgjedhje.
Dhe, ajo këngë ishte “Bella Ciao” dhe gjërat shpejt u zgjidhën. “Kjo, kjo është kënga,” tha Santander. “Bella Ciao” ka atë që do të bënte skenën më të madhërishme. Për më tepër, historia e saj si një këngë proteste e përdorur nga partizanët antifashistë italianë në Luftën e Dytë Botërore i përshtatet temës së shfaqjes e cila është – rezistenca.
Bella Ciao do të luhej shumë herë më shumë, duke u bërë një nga elementët kryesorë të shfaqjes.
Në sezonet 3 dhe 4 është vendosur një sasi e çmendur e realizmit
Në xhirimin e sezoneve 1 dhe 2 serialit, ekuipazhi kurrë nuk u largua me të vërtetë nga Madridi – me skenat që kryesisht xhiroheshin në një studio të vetme, dhe vendet ndërkombëtare thjesht rikrijuan përmes CGI. Sezonet 3 dhe 4, megjithatë, panë një nxitje të konsiderueshme në buxhetin e shfaqjes falë blerjes së saj nga Netflix.
Një nga mënyrat që ata e përdorën atë buxhet ishte duke investuar shumë në hulumtim dhe logjistikë për ta bërë vjedhjen e re në Bankën e Spanjës sa më realiste të jetë e mundur. Kjo përfshin kërkime thelbësore mbi mekanizmat mbrojtës të kasafortës aktuale të Bankës së Spanjës (sepse ashtu si në shfaqje, kasaforta në jetën reale përmbytet vetë në rast të një shkeljeje), si dhe punësimin e një inxhinieri detar për të hartuar një paradhomë e cila mund të adresojnë mekanizmat mbrojtës në fjalë.
Për shkrirjen e arit dhe farkëtimin e tij në copëza, produksioni gjithashtu punësoi përpunues të metaleve që të bënin falsifikimin në shfaqje (megjithëse me bronz dhe jo me ar), duke i shndërruar ata në anëtarë të kastit.
Dhe së fundi, por ndoshta më e çuditshmja nga të gjitha, në skenën ku Arturo (Enrique Arce) qëllohet dhe mjekohet nga një mjek, rezulton se ishte një mjek në jetë reale duke bërë qepje të vërteta në lëkurën e Arturos.
Skenari i shfaqjes është shkruar paralelisht me xhirimet
Për dallim nga shumë shfaqje në ditët e sotme kur skenaristët shkruajnë gjithçka paraprakisht përpara se të xhirojnë, “La Casa de Papel” shkurton gjërat duke e shkruar historinë krahas filmimit. Kjo nuk i jep askujt, madje as vetë shkrimtarëve, siguri se ku do të shkojë shfaqja.
Logjika që qëndron pas kësaj është në mënyrë që shkrimtarët të mund të kuptojnë më mirë atë që tregimi ka nevojë, duke u bazuar në rezultatet që ata shohin në xhirime. Skenaristi dhe prodhuesi ekzekutiv Javier Gómez Santander e përshkruan procesin si njëlloj me “mbajtjen e veshit tuaj në tokë për të kuptuar se nga po vjen treni. Sa më afër treni të jetë, aq më shumë informacion ke.”
Profesori gjithashtu ka një emër qyteti
Ky detaj nuk ishte pjesë e dokumentarit në të vërtetë, por në një intervistë të Rappler me Alvaro Morte, aktori që luan Profesorin, edhe pse jozyrtarisht, ai ka menduar emrin e duhur për t’iu përshtatur karakterit të tij.
“Ky koncept i përshtatet karakterit, por ne duhet të heqim përbërësit fetarë. Ky do të ishte Qyteti i Vatikanit. Është një qytet-shtet. Shumë i vogël. Por si Profesori, është gjithmonë i mbrojtur, dhe në të njëjtën kohë, ai ka një fuqi të madhe në të gjithë botën,” tha Morte.
Burimi: Rappler.com
