Njerëzit me çrregullime të shëndetit mendor kanë më shumë gjasa të kenë probleme me gjumin sesa ata që nuk kanë çrregullime, zbuloi një studim i botuar të martën nga PLOS Medicine.
Të rriturit me depresion të rëndë, si dhe ankth, skizofreni dhe çrregullime bipolare kanë tendencë të shkojnë në shtrat më vonë dhe të zgjohen më vonë se ata pa këto sëmundje, treguan të dhënat.
Përveç kësaj, ata me sëmundje mendore kanë “efikasitet të ulët të gjumit”, që do të thotë se ata flenë më pak dhe zgjohen më shpesh sesa njerëzit që nuk janë diagnostikuar me një çrregullim të shëndetit mendor, thanë studiuesit, transmeton Klankosova.tv
“Ne zbuluam se njerëzit që ishin diagnostikuar ndonjëherë me sëmundje mendore gjatë jetës së tyre kishin tendencë të kishin ndryshime në modelet e gjumit, zakonisht për keq”, ka thënë bashkautori i studimit Michael Wainberg.
Hulumtimet e mëparshme kanë gjetur se deri në 80 përqind e njerëzve me çrregullime të shëndetit mendor kanë probleme të bien në gjumë dhe të qëndrojnë në gjumë, sipas Shkollës Mjekësore të Harvardit.
Për këtë studim, Wainberg dhe kolegët e tij analizuan të dhënat e përshpejtuesit për më shumë se 89 mijë njerëz të moshës 43 deri në 79 vjeç, afërsisht 2 mijë e 500 prej të cilëve ishin diagnostikuar me një nga katër çrregullimet e shëndetit mendor.
Pjesëmarrësve të studimit iu kërkua të mbanin një akselerometër, Axivity AX3, në kyçet e dorës për shtatë ditë, pajisje kjo që mat lëvizjen e trupit,.
Pajisja u mundësoi studiuesve të vlerësojnë kohën kur pjesëmarrësit shkonin për të fjetur dhe zgjuar çdo natë, si dhe kohëzgjatjen e gjumit. Ata ofruan informacion mbi efikasitetin e gjumit të pjesëmarrësve, ose sa mirë flinin, bazuar në lëvizjet e tyre pasi ranë në gjumë.
Pjesëmarrësit të cilët ishin diagnostikuar me çrregullime të shëndetit mendor shkuan në shtrat deri në dy orë më vonë se ata që nuk kishin një diagnozë, treguan të dhënat. Ata gjithashtu u zgjuan afërsisht një orë më vonë dhe fjetën rreth 50 minuta më gjatë.
Ata me çrregullime të shëndetit mendor gjithashtu kishin tendencë të zgjoheshin më shpesh gjatë natës, kishin nevojë për më shumë gjumë gjatë ditës dhe kishin ndryshueshmëri më të madhe në kohën e gjumit dhe kohëzgjatjen e gjumit sesa ata që nuk kishin këto çrregullime.
Marrëdhënia midis gjumit dhe shëndetit mendor është “bi-drejtuar”, që do të thotë se gjumi i dobët kontribuon në shëndetin e dobët mendor dhe shëndeti i dobët mendor kontribuon në gjumë të dobët, sipas Wainberg.
